morgen is het ongeluk van Joep twee jaar geleden. Geen fijne ‘verjaardag’, maar toch een dag om bij stil te staan.
Joep heeft sinds het ongeluk steeds aan de artsen laten zien dat hij alle inspanningen en operaties meer dan waard geweest is. Hij blijft zich ontwikkelen, nu al veel verder dan de artsen ons in de spannende dagen na het ongeluk verteld hebben. En gelukkig maar, want de vooruitzichten waren somber..
**********
je hoeft niet bang te zijn
al gaat de storm tekeer
leg maar gewoon je hand
in die van onze Heer
***********
Zonder zorgen zijn we zeker niet, maar Joep stelt ons hierin gerust; hij wil graag blijven ontwikkelen en maakt steeds kleine stapjes. Letterlijk en figuurlijk; inmiddels kan Joep binnenshuis stapjes los zetten!
Ook sociaal-emotioneel ontwikkelt Joep zich goed, hij is nu een echte peuter-puber, met driftbuien en al, dit past heel goed bij zijn leeftijd. Wat wel ingewikkeld is, is dat zijn schedel nog niet dichtgegroeid is, hoofdbonken bij een driftbui is geen fijn idee..
De neurochirurg is overigens wel tevreden, er vormt zich stevig littekenweefsel tussen de schedeldelen, heel langzaam, maar uiteindelijk zal dit een solide geheel gaan vormen met de rest van de schedel. We moeten dit proces zeker nog een jaar de tijd geven. Tot die tijd zal Joep waarschijnlijk niet aan zijn schedel geopereerd worden.
Deze maand is Joep getest door de psychologe in het ziekenhuis. Zij was heel tevreden over zijn vorderingen. Direct kregen we een geschatte uitslag mee. Motorisch scoort Joep een ontwikkeling die overeen komt met een kind van ongeveer één jaar. Ook Joep zijn verstandelijke vermogens zijn ingeschat, hierop scoorde hij op de ondergrens van normaal voor zijn leeftijd, binnen gemiddeld dus 🙂
Dat betekent dat Joep de cognitieve achterstand die hij na het ongeluk had, ingehaald heeft. Voor dit moment zijn we hier heel erg trots op!
Voor de toekomst betekent het weinig; door de ernstige hersenschade is nog niets te zeggen over de verdere ontwikkeling. De beschadigde gebieden kunnen ervoor zorgen dat Joep zijn ontwikkeling stil komt te staan. Ook zou het kunnen dat hij door ontwikkeld, maar op sommige gebieden stil zal staan. Voor nu is het heel fijn dat Joep mee kan komen met leeftijdgenootjes. Hij geniet van de ochtenden op het revalidatiecentrum en op de peuterspeelzaal. We merken dat hij veel leert, zijn begrip en woordenschat nemen hard toe.
Heel trots zijn we op Joep, die zo graag wil leren en wil ontwikkelen. Ook heel trots zijn we op onszelf, we hebben heel veel moeite en inspanning in Joep zijn ontwikkeling gestoken, het is heel erg fijn om te zien dat Joep dit omzet naar vooruitgang. Dankbaar zijn we voor alle behandelaars en artsen die veel energie steken in de ontwikkeling van Joep.
Bij deze willen we graag iedereen bedanken die ons gesteund heeft in een moeilijke, maar waardevolle tijd. We hopen ook in de toekomst op deze steun te mogen rekenen.
Dank ook aan de stichting Joy4Joep, die zich inzetten om ons te kunnen ondersteunen waar nodig. Ook dank voor alle kaarten, bloemen, envelopjes en zelfs een fietskar 🙂 Er staan veel lieve mensen om ons heen!
Groetjes,
Remi & Suzanne en Joep Jonkers
Geef een reactie